|
اشاره:
اوایل آخرالزمان را با درگذشت پیامبر گرامی اسلام مقارن دانسته‌اند و اواخر این عصر به راستی تیره و تباه را ایام قبل از ظهور امام قائم علیه الصلوه و السلام. در مقالات پیشین یادآور شدیم که آخرالزمان با نیست‌انگاری ملازم است، اکنون فارغ از طرح مسئله نیست‌انگاری می‌خواهیم برخی از ویژگیهای دیگر آخرالزمان را با رجوع به گفتار امام گرامی ایزدیان یعنی جعفربن محمد علیه الصلوه و السلام بر خود معلوم کنیم؛ با این یادآوری که هر آنچه از احادیث آسمانیان در خلال مقالات پیشین آوردیم، بی‌شک و شبهه یا مربوط به روزگار کنونی بوده یا از اوضاع فجیع سالهای آینده خبر می‌دهند و محور و مدار گفتارهای پیشگویانه آسمانیان، وضع عمومی کشورهای اسلامی و مسلمانان در آخرالزمان است.
*
امام علیه السلام می‌فرماید: آنگاه که دیدی که قمار آشکارا شد (و رأیت القمار قد ظهر) و دیدی که شراب علناً فروخته و از آن ممانعت نمی‌شود (و رأیت الشراب تباع ظاهراً لیس علیه مانع) و دیدی که زنان مسلمانان خود را در اختیار اهل کفر می‌نهند (و رأیت النسا ء یبذلن انفسهن لأهل الکفر) و دیدی که نزدیک‌ترین مردم به حاکمان کسی است که به سبب ناسزا گفتن به ما اهل بیت مورد ستایش است (و رأیت اقرب الناس من الولاه من یمتدح بشتمنا اهل البیت) و دیدی که گوش سپردن به قرآن بر مردم گران می‌آید و سبک است گوش دادن به باطل (و رأیت القرآن قد ثقل علی الن‍ّاس استماعه و خف‌ّ علی الن‍ّاس استماع الباطل) و دیدی که حدود دین ضایع شد و هر گونه که هوا و هوس اقتضا کرد، به کار بسته شدند (و رأیت الحدود قد عطل‍ّت و عمل فیها بالاهوا ء) و دیدی که مردم به حج می‌روند و جهاد می‌کنند نه در راه خدا بلکه برای دستیابی به مال و عنوان (و رأیت طلب الحج و الجهاد لغیر الله) و دیدی فرمانروا مؤمن را برای خاطر کافر خوار می‌کند (و رأیت السلطان یذ‌ّل للکافر المؤمن) و دیدی که ویرانی بر آبادانی فزونی یافته است (و رأیت الحزاب قد اُدیل من العمران) و دیدی که مرد مسلمان ریاست خواهی می‌کتد تا به مال دنیا برسد (و رأیت الرجل یطلب الرئاسه لعرض الدنیا) و خود را به بدگویی شهره می‌کند تا از او بترسند (و یشه‍ّر نفسه بخبث اللسان لیت‍ّقی) و دیدی که مرد روز را به شب می‌رساند در حال نشوه ـ نشئه ـ است و شب را به صبح می‌آورد در حال مستی و توجه نمی‌کند که مردم دربارة او چه می‌گویند (و رأیت الرجل یمسی نشوان و یصبح سکران لایهتم بما یقول الناس فیه) و دیدی که با جانوران آمیزش می‌شود (و رأیت البهائم تنکح) و دیدی که دلهای مردم سخت و نامهربان شد و دیده‌هایشان خشک، (و رأیت قلوب الناس قد قس‍ّت و جمدت اعینهم) و یاد خدا بر آنان گران آمد (و ثق‍ّل الذکر علیهم) و دیدی که کسب حرام فراگیر شد از بسیاری رغبت مردم به آن (و رأیت السح‍ّت قد ظهر بتنافس فیه) و دیدی که نمازگزار همانا برای آنکه مردم او را ببینند نماز می‌گزارد (و رأیت المصل‍ّی ان‍ّما یصل‍ّی لیراه الن‍ّاس) و دیدی که فقیه فقه می‌ورزد نه برای دین، برای طلب دنیا و ریاست. (و رأیت الفقیه یتف‍ّقه لغیر الدین یطلب الد‌ّنیا و الرئاسه) و دیدی که مردم با کسی همراه‌اند که قدرتمندتر باشد (و رأیت الن‍ّاس مع من غلب) و دیدی که جویندة حلال نکوهش و سرزنش می‌شود (و رأیت طالب الحلال ی‍ُذم‌ّ و یعی‍ّر) و جویندة حرام مورد ستایش است و بزرگ شمرده می‌شود (و طالب الحرام یمدح و یعظ‍ّم) و دیدی که م‍ُرده مورد تمسخر قرار می‌گیرد و کسی در مرگ او زاری نمی‌کند (و رأیت المیت یهز‌ّ ء به فلایفزع له احد) و دیدی که هر ساله بدعتها و بدیهایی تازه پیش می‌آید بیش از آنچه پیش‌تر بود (و رأیت کل عام یحدث فیه من البدعه و الش‍ّر اکثر مما کان) و دیدی که مردم و اجتماعات پیروی نمی‌کنند مگر از ثروتمندان.
(و رأیت الخلق و المجالس لایتابعون ال‍‌ّا الاغنیا ء) و دیدی که نشانه‌های ظهور در آسمان پدید آمده اما هیچ‌کس از آنها بیمی ندارد (و رأیت الآیات فی‌السما ء لا یفزع لها احد) و دیدی که مردها آشکارا با زنان در می‌آمیزند آن گونه که چارپایان بر یکدیگر می‌جهند و هیچ‌کس از بیم مردم بدی را نفی و انکار نمی‌کند (و رأیت الن‍ّاس یتسافدون کما تسافد البهائم، لا ینکر احد منکراً تخ‍ّوفاً من الن‍ّاس) و دیدی که مرد مال بسیار در آنچه طاعت خدا نیست، خرج می‌کند و از خرج شدن مال اندک در راه طاعت خداوند مانع می‌شود (و رأیت الرّجل ینفق الکثیر فی غیر طاعه الله، و یمنع الیسیر فی طاعه الله) و دیدی که زنان فرمانروایی یافته‌اند و امور برابر با هوا و هوس آنهاست (و رأیت النسا ء قد غلبن علی الملک و غلبن علی کل أمر، لایؤتی الا‌ّ ما له‍ّن فیه هوی) و دیدی مرد چون روزی بر وی گذشت که در آن گناهی بزرگ مرتکب نشده یا کم‌فروشی و گران‌فروشی نکرده یا حرامی نخورده یا شرابی نیاشامیده باشد، اندوهگین و مغموم است و چنان می‌انگارد که آن روز از عمرش به هدر رفته است (و رأیت الرّجل اذام‍ّر به یوم و لم یکسب فیه الذ‌ّنب العظیم من فجور أو بخس مکیال أو میزان أو غشیان حرام أو شرب مسکر، کئیباً حزیناً یحسب ان ذلک الیوم علیه و ضیعه من عمره) و دیدی که اذان گفتن مزد دارد و نماز گزاردن مزد دارد (و رأیت الاذان بالأجر و الص‍ّلاه بالأجر) و دیدی مساجد از کسانی پر می‌شود که از خدا نمی‌ترسند و در آنجا برای غیبت و بدگویی و خوردن گوشت حق‌طلبان، فراهم می‌آیند و ویژگیهای شراب مست‌کننده را برمی‌شمرند (و رأیت المساجد محتشه مم‍ّن لایخاف الله مجتمعون فیها للغیبه و اکل لحوم اهل الحق‌ّ و یتواصفون فیها شراب مسکر) و دیدی هر که اموال یتیمان را می‌خورد او را صاحب صلاحیت می‌دانند (و رأیت من اکل اموال الیتامی یحد‌ّث بصلاحه) و دیدی که قاضیان برخلاف آنچه خدا فرمان داده است، قضاوت می‌کنند (و رأیت القضاه یقضون بخلاف ما أمرالله) و دیدی که حاکمان از روی طمع به خائن امان می‌دهند (و رأیت الولاه یأتمنون الخونه للطمع) و دیدی که حاکمان میراث را به کسانی می‌دهند که اهل فسق و فجور باشند و در ارتکاب حرام، خدا ناترس، از آن (میراث) برای خود برمی‌دارند و آنان را به حال خود رها می‌کنند (و رأیت المیراث قد وضعته الولاه لأهل الفسق و الجر ءه علی الله، یأخذون منها و یخلونهم و ما یشتهون) و دیدی که بر منبرها به پرهیزگاری فرمان می‌دهند و گوینده به آنچه فرمان می‌دهد عمل نمی‌کند (و رأیت المنابر یؤمر علیها بالتقوی و لا یعمل القائل بما یأمر) و آنگاه که دیدی مردم جز شکم و زیر شکم غایتی نمی‌شناسند و اهمیتی نمی‌دهند که آنچه می‌خورند حلال است یا حرام یا با چه کسی می‌آمیزند (و رأیت الناس همه‍ّم بطونهم و فروجهم، لا یبالون بما أکلوا و بما نکحوا)
*
اکنون می‌دانیم که پیشگوییهای ایزدیان و آسمانیان کم و بیش متحقق شده و تباهی در حال بسط و گسترش است و ما درست در بحبوحة طوفان پلیدی و پلشتی آخرالزمان هستیم و به زودی مصادیق بی‌شمار و روزافزون اخبار و احادیث را خواهیم دید، بی‌آنکه یارای مبارزه با آنها داشته باشیم. آیا اکنون که نه پای گریز داریم و نه دست ستیز و می‌دانیم به گفته امام علیه الصلوه و السلام سال به سال بدعت و شر‌ّ افزون‌تر می‌شود، هیچ دستاویزی برای نجات خود می‌توانیم یافت؟ یا کوره‌راهی که از آن خود را با دشواری به مقصد برسانیم؟ آیا گریزگاهی از شدائد و صدمات آخرالزمان هست؟ آری، ایزدیان و آسمانیان همان‌گونه که پیشاپیش ظهور و بروز و نشر و بسط فجایع گوناگون را در آخرالزمان به پیروان خود گوشزد کرده‌اند، گریزگاه را نیز نشان داده‌اند، این گریزگاه نه در پیرامون ما، بلکه در خرد و روان ما و در نسبتی است که می‌توانیم به لطف خداوند و رهنمونی روح‌القدس علیه‌الصلوه و السلام با حق تعالی و تقدس برقرار کنیم. امام ایزدیان حضرت جعفربن محم‍ّد ارواحنا له الفدا می‌فرماید:
آنگاه که دیدی هر آنچه گفتم متحقق شده است، از مردم و زمانه بر حذر باش و از خداوند عز‌ّوج‍ّل طلب نجات کن و بدان در قهر خداوند مستغرق‌اند و به آنان مهلت داده است تا هر چه می‌خواهند در گناه و فساد غوطه‌ور باشند، زیرا قصد نابودی آنان کرده است. همواره مراقب خود باش و بکوش تا برخلاف مردم عمل کنی و پیرو تباهکاری آنان نباشی. آنگاه چون عذاب خداوند نازل شد و همگان را فرا گرفت، اگر بمیری به سوی رحمت خداوند شتافته‌ای. و اگر زنده بمانی از بلایی که دیگران بدان گرفتار آمده‌اند نجات یافته‌ای و بدان که خداوند پاداش نیکوکاران را تباه نمی‌کند.
|
کنون می‌دانیم که پیشگوییهای ایزدیان و آسمانیان کم و بیش متحقق شده و تباهی در حال بسط و گسترش است و ما درست در بحبوحة طوفان پلیدی و پلشتی آخرالزمان هستیم و به زودی مصادیق بی‌شمار و روزافزون اخبار و احادیث را خواهیم دید
|
